Ginekologia i Po�o�nictwo - lek. Jerzy Skotnicki

Ważne informacje
Wpadka? Jest na to sposób! Awaryjna antykoncepcja po stosunku, WAŻNE informacje dotyczące zmian w przyznawaniu BECIKOWEGO. Przeczytaj koniecznie!

Z księgi gosci

Justyna
Bardzo dziękuję za opiekę nade mną i maleństwem podczas ciąży
wi�cej...

Ostatnio dodane:

Testy PAPP-A, potrójny i zintegrowany mają za zadanie ocenę ryzyka urodzenia dziecka z aberracją chromosomową (zespół Downa, zespół Edwardsa) oraz otwartą wadą ośrodkowego układu nerwowego.

Profilaktyczne badanie w kierunku raka piersi i raka jajnika za pomocą określenia genu predysponującego BRCA 1/BRCA 2

Skuteczna antykoncepcja - tabletki antykoncepcyjne, środki chemiczne i inne metody antykoncepcyjne jak plastry i zastrzyki antykoncepcyjne

Gorączka w połogu

Gorączka jest niepokojącym objawem u kobiet w okresie połogu. Najczęściej wskazuje ona na rozwój zakażenia połogowego. Infekcje w dalszym ciągu stanowią częste powikłanie występujące w okresie połogu. Zakażenia połogowe najczęściej dotyczą dróg rodnych w tym błony śluzowej jamy macicy, układu moczowego lub gruczołów piersiowych. Najczęściej dochodzi do zapalenia gruczołów piersiowych. Zakażenia występują znacznie częściej u kobiet po cięciu cesarskim. Szacuje się, że do rozwoju infekcji dochodzi u nich od 5 do 20 razy częściej. Rutynowe okołoporodowe stosowanie antybiotyków znacznie zmniejsza ryzyko rozwoju infekcji w okresie połogu w tej grupie.

Wystąpienie podwyższonej temperatury ciała po porodzie powyżej pierwszej doby okresu połogu jest bardzo niepokojącym objawem i zazwyczaj wskazuje na rozwój zakażenia połogowego. Według definicji The United States Joint Commission on Maternal Welfare gorączkę u kobiety w okresie połogu można rozpoznać na podstawie pomiaru temperatury wynoszącego co najmniej 38 stopni Celsjusza mierzonego w jamie ustnej w dowolnych dwóch dniach w okresie 10 dni po porodzie z wyłączeniem pierwszej doby . W pierwszej dobie zwyżki temperatury ciała uważa się za fizjologiczne, szczególnie u kobiet, które rodziły drogą pochwową. Uważa się, że może być to związane z odwodnieniem i wysiłkiem porodowym . W pierwszej dobie po porodzie gorączkę należy rozpoznać przy temperaturze ciała przekraczającej 38,6 stopni Celsjusza . Szacuje się, że częstość występowania zakażeń w okresie połogowym wynosi od 1 do 4 proc. u kobiet które rodziły drogami natury i od 10 do 20 proc. po cięciu cesarskim. Do innych ogólnoustrojowych objawów zakażenia należy szybkie i nitkowate tętno . Dodatkowo należy szczególną uwagę zwrócić na wygląd miejsca szycia krocza lub powłok brzusznych w przypadku cięcia cesarskiego, zapach i charakter odchodów z dróg rodnych, tkliwość macicy przy badaniu wewnętrznym oraz tkliwość, wygląd i spoistość gruczołów piersiowych.

Do najczęstszych przyczyn gorączki połogowej należą:

Zapalenie gruczołów piersiowych lub ropień gruczołu piersiowego
Zakażenie układu moczowego
Zakażenie rany krocza lub powłok brzusznych
Zapalenie błony śluzowej jamy macicy
Zakrzepowe zapalenie żył miednicy małej
Działanie niepożądane leków
Biegunka wywołana przez Clostridium difficile
Powikłania po znieczuleniu

Należy pamiętać o innych infekcyjnych i nieinfekcyjnych przyczynach gorączki u dorosłych, które mogą pojawić się u kobiet w okresie połogu. W szczególności należy pamiętać o infekcjach górnych i dolnych dróg oddechowych. Źródłem zakażenia jest najczęściej flora endogenna ze skóry lub dróg rodnych.

Zapalenie gruczołów piersiowych

Jak już wspomniano, do najczęstszych zakażeń połogowych należy zapalenie gruczołów piersiowych. Przyjmuje się, że może ono występować nawet u co piątej karmiącej. Inne statystyki podają, że częstość występowania tej choroby może wahać się od 2 do 33 proc. [6]. Zapalenie gruczołów piersiowych najczęściej rozwija się w drugim i trzecim tygodniu połogu. Do objawów miejscowych zaplenia gruczołów piersiowych należą ból, wzmożona spoistość piersi, zaczerwienienie skóry i obrzęk. Do objawów ogólnoustrojowych poza gorączką należą złe samopoczucie, dreszcze, nudności, wymioty. W początkowej fazie zapalenie obejmuje jeden segment piersi, jednak przy braku leczenia, proces zapalny może objąć całą pierś. U około 3 proc. kobiet dochodzi do rozwoju ropnia gruczołu piersiowego. Do głównych czynników ryzyka rozwoju zapalenia gruczołu piersiowego zalicza się karmienie piersią, zastój pokarmu i pęknięcia brodawek sutkowych umożliwiające przenikanie bakterii z powierzchni skóry. Do innych czynników ryzyka należą przebyte zapalenie gruczołu sutkowego, wiek matki powyżej 30 roku życia, poród później niż w 41 tygodniu ciąży i pierworództwo. Do najczęstszych patogenów wywołujących zapalenie gruczołów piersiowych należy Staphylococcus aureus. Inne często występujące to Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus albus, inne rodzaje gronkowców i Escherichia coli . W różnicowaniu infekcyjnego od nieinfekcyjnego zapalenia gruczołów piersiowych pomocny może być posiew pokarmu i liczba leukocytów.

Leczenie opiera się na oszczędzającym trybie życia, zwiększonej podaży płynów, edukacji z zakresu prawidłowego przystawiania dziecka do piersi i karmienia, częstym i systematycznym karmieniu, odciąganiu nadmiaru pokarmu oraz leczeniu farmakologicznym. W farmakoterapii stosuje się leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, antybiotyki, probiotyki. Wśród antybiotyków do najczęściej przypisywanych należą antybiotyki beta-laktomowe. Z analizy Cochrane Collaboration wynika, że dane dotyczące skuteczności antybiotykoterapii są bardzo małe i niejednoznaczne. Brak jest również jednoznacznych dowodów na skuteczność systematycznego odciągania nadmiaru pokarmu.

Zakażenie układu moczowego

Kobiety w okresie połogu są narażone na wyższe ryzyko rozwoju zakażenia układu moczowego. Dzieje się tak z powodu zalegania moczu w pęcherzu moczowym na skutek zmniejszenia jego reaktywności. Czynnikami ryzyka są przedłużający się poród drogami natury, ciecie cesarskie, cewnikowanie pęcherza moczowego, znieczulenie zewnątrzoponowe, urazy cewki oraz zabiegi na pochwie. Najczęstszymi patogenami odpowiedzialnym za rozwój zakażenie układu moczowego są bakterie jelitowe.

Zakażenie rany pooperacyjnej u kobiet po cięciu cesarskim

Szacuje się, że do zakażenia rany dochodzi u 2,5-16 proc. kobiet po cięciu cesarskim. Najczęściej do jego rozwoju dochodzi między czwartym a siódmym dniem połogu. Czynnikiem ryzyka jest wystąpienie krwiaka w okolicy rany i zła pielęgnacja rany. Do objawów należy wystąpienie gorączki, zaczerwienienie rany i wyciek ropny z rany. Profilaktyczna antybiotykoterapia pozwala zmniejszyć ryzyko zakażeń rany pooperacyjnej. Do patogenów wywołujących zakażenia rany zalicza się gronkowce hemolizujące z grup A i B, Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus aureus, Escherichia coli, Proteus mirabilis, i bakterie należące do flory pochwowej. W leczeniu ran zakażonych z towarzyszącym zapaleniem tkanki podskórnej wykorzystuje się pielęgnacje rany i antybiotyki o szerokim spektrum działania. Skuteczne są cefalosporyny. W przypadku ran ropiejących niezbędne jest powtórne otwarcie powłok, drenaż oraz chirurgiczne opracowanie rany .

Zapalenie błony śluzowej macicy

Diagnoza zapalenia błony śluzowej macicy opiera się przede wszystkim na wystąpieniu objawów klinicznych takich jak gorączka nawet do 40 stopni Celsjusza, tachykardia, dreszcze, ból w podbrzuszu bolesność i tkliwość macicy w badaniu wewnętrznym oraz obecność obfitych i cuchnących odchodów. W przypadku wykluczenia innych przyczyn gorączki połogowej jej przyczyną jest zazwyczaj zapalenie błony śluzowej macicy. Do rozwoju zapalenia błony śluzowej macicy dochodzi zazwyczaj między 3 a 5 dobą połogu. W badaniu ultrasonograficznym narządu rodnego nie obserwuje się żadnych cech charakterystycznych ułatwiających diagnozę. W rozwoju zapalenia błony śluzowej macicy za czynnik sprawczy uważa się wiele patogenów. Zazwyczaj infekcja wywołana jest przez dwa lub trzy gatunki bakterii tlenowych i beztlenowych pochodzących z flory endogennej dróg rodnych. Do czynników ryzyka należy cięcie cesarskie, bakteryjna waginoza, przedłużający się poród, wczesne pęknięcie błon płodowych, duża ilość badań wewnętrznych bezpośrednio poprzedzających poród, ręczne wydobycie łożyska, cukrzyca ciężarnych, kolonizacja pochwy Streptococcus agalactiae typu B, zakażenie wirusem HIV i poród zabiegowy. W leczeniu stosuje się antybiotyki o szerokim spektrum działania. W wyborze antybiotykoterapii należy pamiętać, że leczenie musi objąć bakterie beztlenowe i produkujące beta-lakamazy. Przykładowo można stosować klindamycynę z gentamycyną czy ampicylinę z sulbaktamem. O skuteczności stosowanego leczenia świadczy ustąpienie objawów w 48-72 godziny od rozpoczęcia leczenia . Powikłaniami zapalenia błony śluzowej macicy może być zapalenie przymacicza, zapalenie otrzewnej miednicy mniejszej, zakrzepica żył miednicy mniejszej i sepsa. O szerzeniu procesu zapalnego może świadczyć wystąpienie objawów porażennej niedrożności jelit .

Zakrzepowe zapalenie żył miednicy małej

Okres ciąży i połogu związany jest z rozwojem stanu nadkrzepliwości ze względu na przewagę czynników prozakrzepowych nad fibrynolitycznymi oraz miejscowe uszkodzenie śródbłonka podczas porodu. Położnica jest w związku z tym narażona między innymi na rozwój zakrzepowego zapalenia żył miednicy małej. Jest to rzadkie, lecz groźnie powikłanie porodu. Do rozwoju tej jednostki chorobowej najczęściej dochodzi w 2-4 dobie po porodzie. Do objawów należą ból w podbrzuszu, tkliwość tej okolicy, obrona mięśniowa, wyczuwalny opór w sąsiedztwie macicy w badaniu ginekologicznym, gorączka, nudności wymioty, tachykardia. Choroba może przebiegać gwałtownie. Do groźnych powikłań należy zatorowość płucna.

Infekcje należą do najczęstszych przyczyn ponownych hospitalizacji kobiet w okresie połogu obok krwawień w jamy macicy, zwyżek ciśnienia tętniczego i zakażeń układu moczowego.
Ponieważ kobiety rodzące drogą cięcia cesarskiego są wielokrotnie bardziej narażone na rozwój zakażeń w okresie połogu American College of Obstetricians and Gynecologists w roku 2010 wydało nowe, zmodyfikowane rekomendacje dotyczące profilaktyki. Obecnie uważa się profilaktyka antybakteryjna powinna być podana wszystkim kobietom poddawanym cięciu cesarskiemu na 60 minut przed zabiegiem. Jeśli nie można podać antybiotyku z odpowiednim wyprzedzeniem należy go podać jak najszybciej. Z badań wynika, że przedporodowe podanie antybiotyku znacząco zmniejsza częstość infekcji matczynych niż jego podanie po zaciśnięciu pępowiny. Badania wskazują, że jest to bezpieczne dla matki i noworodka .

Podsumowanie

Gorączka należy do jednego z częstszych objawów chorobowych występujących w okresie połogu. Najczęściej świadczy ona o rozwijającymi się zakażeniu. Należy pamiętać, ze umiarkowane wzrosty temperatury w pierwszej dobie od porodu są fizjologiczne. Do najczęstszych przyczyn gorączki połogowej należy zapalenie gruczołów piersiowych, zakażenie układu moczowego i zakażenie rany pooperacyjnej po cięciu cesarskim. Kobiety po porodach operacyjnych są bardziej narażone na rozwój infekcji niż te które rodziły drogami natury.

<< wstecz		dalej >>

Powyższy artykuł przeznaczony jest do celów dydaktycznych i jest kompilacją wiedzy zgromadzonej podczas wieloletniego doświadczenia, cytatów z artykułów umieszczonych na innych stronach internetowych, w periodykach drukowanych oraz na wykładach i prezentacjach wygłaszanych na konferencjach medycznych. Jednocześnie zaznaczam, że nie roszczę sobie praw autoskich do powyższego artykułu.

Zobacz gdzie jest burza:

Polecane strony WWW:
Pozycjonowanie stron
Optymalizacja SEO
Dywany i Chodniki
Materace i łóżka
Kołdry i Poduszki
Serwery dla firm
Muscle Space
Suknie ślubne
Leczenie In Vitro
Szycie na miarę

Tą stronę odwiedziło już
9287210 osób