Poronienie to oddzielenie si臋 element贸w jaja p艂odowego w macicy bez mo偶liwo艣ci rozwoju p艂odu poza macic膮.Za mo偶liwy do prze偶ycia uwa偶a si臋 p艂贸d o masie przynajmniej 500 g i/lub w wieku ci膮偶owym powy偶ej 20 tygodnia.
poronienie samoistne: prowadzi do wydalenia w ca艂o艣ci (poronienie ca艂kowite) lub w cz臋艣ci (poronienie nieca艂kowite) element贸w jaja p艂odowego z macicy przed ko艅cem 20 tygodnia ci膮偶y; poronienie nieca艂kowite cz臋艣ciej wyst臋puje po 10 tygodniu ci膮偶y, kiedy to 艂o偶ysko i p艂贸d rozwijaj膮 si臋 oddzielnie; rozw贸j 艂o偶yska, w ca艂o艣ci lub cz臋艣ci, mo偶e zosta膰 zahamowany, co mo偶e prowadzi膰 do krwawienia z pochwy, czasami obfitego; poronienie mo偶e by膰 gro藕ne, kiedy krwawienie z pochwy na pocz膮tku ci膮偶y wyst臋puje ze skurczami macicy lub bez nich, ale bez rozszerzania si臋 kana艂u szyjki, bez p臋kni臋cia b艂on p艂odowych lub wydalenia element贸w jaja p艂odowego; rozszerzenie si臋 kana艂u szyjki, p臋kni臋cie b艂on p艂odowych i wydalenie element贸w jaja p艂odowego przy obecno艣ci krwawienia z pochwy - prowadzi natomiast do poronienia rozpoczynaj膮cego si臋 (abortus incipiens) wskutek ustalonego podzia艂u; jest konieczne r贸偶nicowanie poronienia zagra偶aj膮cego z poronieniem rozpoczynaj膮cym si臋,
poronienie wywo艂ane: wydalenie element贸w jaja p艂odowego z macicy wskutek dzia艂ania zabiegowego lub lek贸w,
poronienie zaka偶one: stan zapalny obejmuj膮cy elementy jaja p艂odowego lub 偶e艅skie narz膮dy p艂ciowe,
poronienie posocznicowe: rozprzestrzenienie si臋 bakterii i/lub ich toksyn w obr臋bie zar贸wno uk艂adu krwiono艣nego, jak i 偶e艅skich narz膮d贸w p艂ciowych,
poronienie nawykowe: trzy z rz臋du lub wi臋cej poronie艅 samoistnych; chocia偶 powtarzaj膮ce si臋 poronienia samoistne s膮 cz臋sto dzie艂em przypadku, wielu lekarzy poleca badania materia艂u genetycznego rodzic贸w lub wykluczenie zmian patologicznych macicy (np. niewydolno艣ci szyjkowej) jako przyczyn poronienia nawykowego
Uwarunkowania genetyczne: nieprawid艂owo艣ci w budowie chromosom贸w p艂odu (a tak偶e mniej warto艣ciowy materia艂 macierzysty) powoduj膮 wzrost wyst臋powania samoistnych poronie艅.
Cz臋sto艣膰 wyst臋powania:
- oko艂o 30-50% zap艂odnionych jaj ulega samoistnemu poronieniu; wi臋kszo艣膰 samoistnych poronie艅 nie jest klinicznie rozpoznana, poniewa偶 zap艂odnione, zagnie偶d偶one jajo jest tracone w trakcie lub w pobli偶u pierwszej (po zatrzymaniu) miesi膮czki;
- w przybli偶eniu 10-15% wszystkich rozpoznanych ci膮偶 ko艅czy si臋 klinicznie potwierdzonym poronieniem samoistnym.
Wiek:
- m艂ode kobiety (poni偶ej 15 roku 偶ycia),
- dojrza艂e kobiety powy偶ej 35 roku 偶ycia wykazuj膮 trzykrotnie wi臋ksze ryzyko poronienia samoistnego ni偶 kobiety poni偶ej 30 roku 偶ycia,
- przypadki poronie艅 wywo艂anych zmniejszaj膮 si臋 z wiekiem.
Poronienie nawrotowe najcz臋艣ciej spowodowane jest pewn膮 konkretn膮 przyczyn膮. Przewa偶nie s膮 to przyczyny le偶膮ce po stronie matki, takie jak choroby wsp贸艂istniej膮ce np. zesp贸艂 fosfolipidowy, cukrzyca, choroby tarczycy, jak r贸wnie偶 wady narz膮du rodnego czy te偶 inne. Poronienie nawykowe charakteryzuje tendencja do utraty ci膮偶y w jej p贸藕niejszym okresie tzn. po 12 tygodniu jej trwania. Kobiety, u kt贸rych poronienie wyst膮pi艂o po raz kolejny, powinny by膰 zakwalifikowane do grupy zwi臋kszonego ryzyka oraz znajdowa膰 si臋 pod 艣cis艂膮 kontrol膮 lekarsk膮. W zwi膮zku z tym, i偶 kolejna strata ci膮偶y bardzo negatywnie wp艂ywa na psychik臋 kobiety, powoduje silne napi臋cie emocjonalne oraz l臋k o powodzenie nast臋pnej ci膮偶y niezmiernie istotne jest dla niej wsparcie zar贸wno ze strony lekarza jak i partnera. Je偶eli kobieta nie urodzi艂a 偶ywego dziecka i przeby艂a pod rz膮d trzy poronienia, jej szansa na donoszenie do terminu ci膮偶y wynosi oko艂o 50%, a je偶eli wcze艣niej urodzi艂a 偶ywe dziecko, prawdopodobie艅stwo wzrasta do 70% dlatego te偶 wi臋kszo艣膰 autor贸w proponuje zast臋powa膰 okre艣lenie poronienie nawykowe (sugeruje 偶e w ten sam spos贸b zako艅czy si臋 ka偶da ci膮偶a) poronieniem nawrotowym.
Utrata ci膮偶y w drugim trymestrze ma najprawdopodobniej etiologi臋 zwi膮zan膮 z macic膮, jest zatem 艂atwiejsza do wykrycia i dlatego te偶 warto podj膮膰 dzia艂ania diagnostyczne ju偶 gdy kobieta doznaje jednego poronienia samoistnego w drugim trymestrze.
Natomiast w odniesieniu do poronie艅 w pierwszym trymestrze, zaleca si臋 diagnostyk臋 podejmowa膰 dopiero po wyst膮pieniu dw贸ch poronie艅.
Przyczyny poronie艅 samoistnych, tzn. wywo艂anych naturalnymi przyczynami, mog膮 by膰 r贸偶ne. W ponad 60% przypadk贸w s膮 one spowodowane patologi膮 jaja p艂odowego, niekiedy decyduj膮c膮 rol臋 odgrywaj膮 czynniki ze strony matki, a w pozosta艂ych przyczyny nie s膮 znane. U 10-15% przypadk贸w ci臋偶arnych wyst臋puj膮 poronienia przypadkowe, bez wyra藕nych predyspozycji.
Wp艂yw na powik艂ania wczesnej ci膮偶y mog膮 mie膰 np. zmiany temperatury. Nag艂e ocieplenie lub ozi臋bienie organizmu tzw. szok termiczny mo偶e spowodowa膰 poronienie. Bardzo wa偶ny jest tak偶e styl 偶ycia prowadzony przez kobiet臋. Praca w ci臋偶kich warunkach zwi膮zanych z nara偶eniem jej na dzia艂anie czynnik贸w teratogennych, jak np. kontakt z chemikaliami, napromieniowaniem, polem magnetycznym mog膮 spowodowa膰 uszkodzenie jaja p艂odowego w efekcie prowadz膮c do jego przedwczesnego wydalenia. Negatywny wp艂yw na wczesn膮 ci膮偶臋 maj膮 r贸wnie偶 nag艂e zmiany ci艣nie艅 jak r贸wnie偶 d艂ugotrwa艂e wibracje i wstrz膮sy. Nie oboj臋tne s膮 tak偶e r贸偶nego rodzaju u偶ywki przyjmowane przez ci臋偶arn膮 jak np. alkohol, papierosy czy narkotyki. Istnieje tak偶e wiele przyczyn poronienia tzw. wewn臋trznych. Nale偶膮 do nich zar贸wno przyczyny le偶膮ce po stronie matki, jak r贸wnie偶 samego jaja p艂odowego. R贸偶nego rodzaju niedorozwoje i wady narz膮du rodnego kobiety, a w szczeg贸lno艣ci macicy, w znacznym stopniu ograniczaj膮, lub niemal偶e uniemo偶liwiaj膮, prawid艂owe zagnie偶d偶enie si臋 kom贸rki jajowej oraz jej dalszy rozw贸j. W艣r贸d najcz臋stszych nieprawid艂owo艣ci macicy, kt贸re mog膮 przyczyni膰 si臋 do wyst膮pienia poronienia nale偶y wymieni膰 nieprawid艂owe jej po艂o偶enie np. silne ty艂ozgi臋cie, niedorozw贸j stanowi膮cy r贸wnie偶 cz臋st膮 przyczyn臋 trudno艣ci w zaj艣ciu w ci膮偶臋, wady rozwojowe takie jak przegroda w macicy, macica dwuro偶na oraz r贸偶nego rodzaju guzy tego narz膮du. Wszystkie te zmiany mog膮 stanowi膰 przeszkod臋 w prawid艂owym rozwoju zarodka, doprowadzaj膮c do jego obumarcia a nast臋pnie poronienia. Aby zap艂odniona kom贸rka jajowa mog艂a si臋 prawid艂owo zagnie藕dzi膰 w macicy bardzo istotna jest odpowiednio przygotowana jej b艂ona 艣luzowa tzw. endometrium. W przypadku, gdy kobieta w przysz艂o艣ci mia艂a wykonywane zabiegi na macicy jak np. wy艂uszczenie mi臋艣niak贸w, diagnostyczne czyszczenie macicy, liczne aborcje lub te偶 przechodzi艂a stany zapalne narz膮du rodnego, mog艂o doj艣膰 do powstania w b艂onie 艣luzowej licznych blizn uniemo偶liwiaj膮cych prawid艂owe zagnie偶d偶enia si臋 zarodka. R贸wnie偶 zabiegi wykonywane na szyjce macicy mog膮 sta膰 si臋 przyczyn膮 niewydolno艣ci szyjkowej i trudno艣ci w utrzymaniu ci膮偶y. Niezmiernie wa偶n膮 rol臋 w ca艂ym procesie rozrodczym odgrywa uk艂ad hormonalny kobiety. Zaburzenia wydzielania hormon贸w p艂ciowych stanowi膮 zagro偶enie dla rozwijaj膮cej si臋 ci膮偶y. Najwi臋ksze znaczenie we wczesnej ci膮偶y ma progesteron, kt贸ry uznaje si臋 za hormon podtrzymuj膮cy ci膮偶臋. Do trzeciego miesi膮ca jej trwania niezmiernie istotna jest czynno艣膰 cia艂ka 偶贸艂tego. Poprzez swoj膮 aktywno艣膰 hormonaln膮 podtrzymuje ono ci膮偶e do momentu przej臋cia tej funkcji przez 艂o偶ysko. Niewydolno艣膰 cia艂ka 偶贸艂tego mo偶e sta膰 si臋 przyczyn膮 wczesnego uszkodzenia jaja p艂odowego jak r贸wnie偶 nieprawid艂owego przygotowania b艂ony 艣luzowej macicy uniemo偶liwiaj膮c prawid艂owe zagnie偶d偶enie i rozw贸j zarodka.
Trzy pierwsze miesi膮ce trwania ci膮偶y stanowi膮 okres, w kt贸rym zarodek jest najbardziej nara偶ony na dzia艂anie r贸偶nych teratogennych czynnik贸w. Jest to tzw. okres organogenezy, czyli proces powstawania wszystkich narz膮d贸w. Zadzia艂anie jakiegokolwiek z niekorzystnych czynnik贸w w tym okresie mo偶e spowodowa膰 zaburzenia tego procesu. W przypadku, gdy dojdzie do uszkodzenia jaja p艂odowego organizm najcz臋艣ciej stara si臋 go sam pozby膰 doprowadzaj膮c do poronienia.
Wiele chor贸b matki, przebiegaj膮cych szczeg贸lnie w pierwszym trymestrze ci膮偶y, mo偶e bardzo niekorzystnie rokowa膰 dla dalszego prawid艂owego przebiegu ci膮偶y. Choroby przebiegaj膮ce z wysok膮 temperatur膮 mog膮 spowodowa膰 przedwczesne odklejenie si臋 jaja p艂odowego. Ogromne znaczenie maj膮 r贸wnie偶 zaka偶enia wirusowe tj. r贸偶yczka, 艣winka, odra, grypa czy te偶 zaka偶enia bakteryjne tj. toksoplazmoza, listerioza i inne. Wirusy i bakterie mog膮 doprowadzi膰 do zaka偶enia p艂odu, zaburzenia jego rozwoju, obumarcia i w rezultacie do poronienia. Choroby te szczeg贸lnie niebezpieczne staj膮 si臋 wtedy, gdy przebiegaj膮 z wysok膮 temperatur膮. Wiele lek贸w stosowanych podczas kuracji w tych zaka偶eniach ma teratogenny wp艂yw na p艂贸d. Dlatego te偶 przed podj臋ciem leczenia tych chor贸b, niezmiernie istotn膮 rzecz膮 jest, aby stwierdzi膰 lub wykluczy膰 ci膮偶臋. Cz臋sto bowiem kobiety we wczesnej ci膮偶y maj膮 styczno艣膰 lub choruj膮 na powy偶sze choroby nie wiedz膮c jeszcze, 偶e s膮 w ci膮偶y. R贸wnie偶 takie choroby jak cukrzyca, choroby nerek czy te偶 tarczycy mog膮 niekorzystnie wp艂ywa膰 na rozw贸j p艂odu doprowadzaj膮c do poronienia.
Wszelkiego rodzaju nieprawid艂owo艣ci zarodka powsta艂e na skutek takich czynnik贸w jak np. wady chromosomalne p艂odu, wady rozwojowe, konflikt serologiczny czy te偶 wady p臋powiny lub nieprawid艂owo艣ci kszta艂tuj膮cego si臋 艂o偶yska mog膮 spowodowa膰 obumarcie p艂odu i jego poronienie.
Bardzo istotne dla prawid艂owego przebiegu ci膮偶y ma tak偶e wiek kobiety. Badania wykazuj膮, 偶e u kobiet po 38 roku 偶ycia poronienia zdarzaj膮 si臋 znacznie cz臋艣ciej. Ryzyko wyst膮pienia poronienia wzrasta r贸wnie偶 w przypadku powstania ci膮偶y w wyniku zap艂odnienia pozaustrojowego oraz w ci膮偶ach wielop艂odowych.
Nie mo偶na zapomnie膰 o bardzo wa偶nym czynniku oddzia艂ywuj膮cym na ci膮偶臋, jakim jest czynnik psychiczny. Pozytywne nastawienie w czasie ci膮偶y, ch臋膰 posiadania dziecka oraz unikanie sytuacji stresowych ma niew膮tpliwie ogromny wp艂yw na jej prawid艂owy przebieg. Wsparcie partnera oraz najbli偶szych pozwala kobiecie ci臋偶arnej na osi膮gni臋cie tak niezb臋dnego w czasie ci膮偶y spokoju.
Przyczyny zale偶ne od jaja p艂odowego
Do najcz臋strzych przyczyn poronie艅 nale偶膮 wady rozwojowe jaja p艂odowego (jaja poronne, jaja za艣niadowe), kt贸re stanowi膮 oko艂o 50-70% wszystkich przypadk贸w poronie艅. Poronne jaja nie s膮 w stanie rozwija膰 sie prawid艂owo a najcz臋stsze przyczyny ich wyst臋powania to:
anomaile chromosomalne - zaburzenia dotycz膮ce ilo艣ci chromosom贸w oraz ich budowy:
czynniki zewn臋trzne - zatrucia, uszkodzenia promieniami jonizuj膮cymi powoduj膮cymi rozw贸j:
- za艣nad zarodkowy - zawi膮zki zarodka ulegaj膮 zanikowi lub rozwijaj膮 si臋 nieprawid艂owo
- za艣niad pusty (puste jajo p艂odowe) - zupe艂ny brak zarodka
- za艣niad krwisty - w wyniku obumierania zarodka dochodzi do jego nadmiernego przekrwienia
- za艣niad groniasty
Przyczyny zale偶ne od matki
- wady macicy uniemo偶liwiaj膮ce jej wzrost lub zmniejszaj膮ce przestrze艅 dla rozwoju jaja p艂odowego - niedorozw贸j macicy, wady rozwojowe macicy (macica cz臋艣膰iowo przegrodzona, macica dwuro偶na), zrosty wewn膮trzmaciczne (zesp贸艂 Ashermanna), mi臋艣niaki macicy
- brak miechanicznej ochrony dolnego bieguna jaja p艂odowego w przypadku p臋kni臋膰 szyjki macicy lub gdy stwierdza si臋 niewydolno艣膰 szyjkowo-cie艣niow膮
- niewydolno艣膰 cia艂ka 偶贸艂tego w pierwszych 4-6 tygodniach ci膮偶y
- choroby zaka藕ne matki ( chlamydioza, toxoplazmoza, zaka偶enie HSV, r贸偶yczka, listerioza)
- czynniki psychiczne - urazy i wstrz膮sy psychiczne
- czynniki immunologiczne
- cukrzyca - wady p艂odu czyli embriopatie cukrzycowe
- zaburzenia czynno艣ci tarczycy
- u偶ywki ( narkotyki, papierosy, alkohol)
- czynniki 艣rodowiskowe: chemia, RTG
- choroby uk艂adowe
Zesp贸艂 przeciwcia艂 antyfosfolipidowych
W ostatnich czasach potwierdzono znaczenie przeciwcia艂 antyfosfolipidowych (APS)
Badania przeprowadzone w populacji kobiet z poronieniami nawykowymi wykaza艂y wyst臋powanie przeciwcia艂 antyfosfolipidowych u 15-20% pacjentek3, 7. Zesp贸艂 przeciwcia艂 antyfosfolipidowych lub tocze艅 rumieniowaty zawieraj膮 w sobie du偶膮 liczb臋 interesuj膮cych sk艂adowych. Z obserwacji wynika, 偶e u pacjent贸w z SLE stwierdzono w badaniach in vitro wyd艂u偶ony czas krzepni臋cia. G艂贸wnymi parametrami poddawanymi ocenie s膮: obecno艣膰 przeciwcia艂 antykardiolipinowych w klasach IgG i IgM i/lub wyst臋powanie wyd艂u偶onego, czasu reptiiazowego (DRWT). reptiiazowego (DRWT).
Od 1990 r. kiedy to po raz pierwszy u 20 pacjentek z przeciwcia艂ami antyfosfolipidowymi zacz臋to stosowa膰 heparyn臋, nie stwierdzono wzrostu cz臋sto艣ci wyst臋powania ci臋偶kiego nadci艣nienia ani zaka偶e艅. Sukces terapeutyczny osi膮gni臋to w 75% przypadk贸w ustalono, 偶e niskocz膮steczkowa heparyna powinna by膰 podawana w spos贸b ci膮g艂y, pocz膮wszy od pierwszego trymestru ci膮偶y, a偶 do 6 tygodni po porodzie. Terapia heparyn膮 wspomagana jest ma艂ymi ( 75mg /24h) dawkami aspiryny.
W celu wykrycia ewentualnej serokonwersji, u kobiet z poronieniami nawykowymi powinno si臋 w okresie ci膮偶y ocenia膰 obecno艣膰 przeciwcia艂 antykardiolipinowych Ostatnie badania wskazuj膮, 偶e poziom przeciwcia艂 antykardiolipinowych i toczniowa aktywno艣膰 antykoagulacyjna (lupus anticoagulant activity, LAC) zmieniaj膮 si臋 w okresie ci膮偶y. Obecno艣膰 samego LAC (dodatni DRWT) niesie ze sob膮 mniejsze ryzyko zgonu p艂odu, podczas gdy skojarzone wyst臋powanie dodatniego LAC i przeciwcia艂 aniykardiolipinowych jest obarczone najgorszym rokowaniem, z oko艂o 40-procentowym ryzykiem 艣mierci dziecka. W zwi膮zku z tym bardzo istotne jest okre艣lenie grupy ryzyka, w kt贸rej znajduj膮 si臋 pacjentki z APS.
Funkcja szyjki macicy
Fakt, 偶e niewydolno艣膰 szyjki macicy mo偶e by膰 przyczyn膮 wielokrotnych strat ci膮偶 w drugim trymestrze, jest znany od dawna. Wielokrotnie modyfikowano leczenie niewydolno艣ci przez zak艂adanie szw贸w na szyjk臋 macicy.
Publikacje o艣rodk贸w zajmuj膮ce si臋 leczeniem poronie艅 nawykowych donosz膮 o kilkunastu kobietach, kt贸re straci艂y ci膮偶e z powodu niepowodze艅 zwi膮zanych z zak艂adaniem szwu szyjkowego.
U kobiet z wadami rozwojowymi macicy i wywiadem obci膮偶onym stratami ci膮偶 chirurgicznac korekcja wady poprawia rokowanie i zwi臋ksza szans臋 na sukces w nast臋pnych ci膮偶ach.
Czynniki hormonalne
Od wielu lat kojarzono wyst臋powanie wysokich st臋偶e艅 hormonu luteinizuj膮cego oraz zespo艂u wielop臋cherzykowego zwyrodnienia jajnik贸w z poronieniami nawykowymi.19, 20 W zasadzie nie ma w膮tpliwo艣ci, czy niep艂odno艣膰 i nawykowe poronienia pozostaj膮 ze sob膮 w zwi膮zku, w膮tpliwo艣ci natomiast budzi ostatnio zagadnienie czy zesp贸艂 policystycznych jajnik贸w (PCO - polycystic ovary syndrome) ma jakikolwiek szkodliwy wp艂yw na ci膮偶臋. Niskie st臋偶enie estradiolu sugeruje, 偶e by膰 mo偶e przyczyn膮 poronienia jest niewystarczaj膮ce przygotowanie endometnum (tab. 3).3
Jednak nale偶y pami臋ta膰, 偶e oligomenorrhoea w powi膮zaniu z wywiadem obci膮偶onym nawracaj膮cymi poronieniami jest uznanym czynnikiem ryzyka. Zaburzenia miesi膮czkowania wyst臋puj膮 u oko艂o 28% kobiet dotkni臋tych nawracaj膮cymi poronieniami.
Immunomodulacja
Uwa偶a si臋, 偶e wiele przypadk贸w poronie艅 nawykowych jest wywo艂anych nadwra偶liwo艣ci膮 matki na antygeny partnera, z kt贸rymi styka si臋 ona w czasie trwania ci膮偶y. Immumzacja, kt贸rej dokonywano r贸偶nymi sposobami, jak na przyk艂ad poprzez podawanie leukocyt贸w ojca lub fragment贸w kom贸rek trofoblastu, mia艂a zapobiec wyst臋powaniu odpowiedzi immunologicznej i - w konsekwencji - p贸藕niejszym poronieniom. Ta metoda jest jednak bardzo kontrowersyjna ze wzgl臋du na ma艂膮 skuteczno艣膰, niejasny spos贸b dzia艂ania i mo偶liwe dzia艂ania niepo偶膮dane.
Z chwil膮, gdy immunoterapia wesz艂a w stadium zastosowa艅 klinicznych okaza艂o si臋, 偶e pocz膮tkowo obiecuj膮ce wyniki pr贸b klinicznych okaza艂y si臋 ma艂o skuteczne w praktyce klinicznej. Czynnikami predysponuj膮cymi do niepowodzenia, co zosta艂o potwierdzone statystycznie, by艂y: zaawansowany wiek matki, wi臋cej ni偶 5 poronie艅 w wywiadzie oraz obecno艣膰 przeciwcia艂 antyfosfolipidowych.3 Dok艂adna analiza przeprowadzona przez grup臋 immunoterapeut贸w sk艂oni艂a ich do stwierdzenia, 偶e ?brak w艂a艣ciwych test贸w, kt贸re mog艂yby okre艣li膰, czy dana pacjentka odniesie korzy艣ci z immunoterapii, wyklucza mo偶liwo艣膰 identyfikacji populacji pacjentek, kt贸re mog艂yby odnie艣膰 korzy艣ci z takiego post臋powania". Niew膮tpliwie nale偶y prowadzi膰 badania, kt贸re okre艣l膮 miejsce immunoterapii w leczeniu pacjentek z poronieniami nawykowymi. Jednak im wi臋cej si臋 prowadzi nowych bada艅, tym mniejszy staje si臋 zakres stosowania immunoterapii w leczeniu
Ze wzgl臋du na przebieg kliniczny poronienia, wyr贸偶nia si臋:
- poronienie bezgor膮czkowe, niepowik艂ane,
- poronienie gor膮czkowe, niepowik艂ane : temp. 38-39 C, miejscowy stan zapalny ograniczony do b艂ony 艣luzowej macicy,
- poronienie gor膮czkowe, powik艂ane : temp. 38-39 C, stan zapalny obejmuje przydatki, mog膮 wyst臋powa膰 objawy ograniczonego zapalenia otrzewnej,
- poronienie septyczne : temp. >39 C, zagra偶aj膮cy wstrz膮s septyczny.
Leczenie uzale偶nione jest przebiegu poronienia, je偶eli przebiega z gor膮czk膮, jest powik艂ane, zabieg wy艂y偶eczkowania przeprowadza si臋 po wcze艣niejszej terapii antybiotykowej i ust膮pieniu gor膮czki.
Poronienie zagra偶aj膮ce: stan przebiegaj膮cy ze skurczami i sk膮pym krwawieniem przy, stwierdzanej w badaniu ginekologicznym, zamkni臋tym uj艣ciu szyjki macicy.
- Objawy kliniczne:
- sk膮pe krwawienie,
- skurcze macicy,
- we wczesnej ci膮偶y odpowiednikiem skurcz贸w s膮 b贸le w podbrzuszu i okolicy krzy偶owej.
Ka偶dy przypadek poronienia zagra偶aj膮cego wymaga hospitalizacji, ze wzgl臋du na konieczno艣膰 dok艂adnej obserwacji objaw贸w klinicznych i monitorowania ultrasonograficznego stanu p艂odu. Leczenie polega na :
- oszcz臋dzaj膮cym trybie 偶ycia,
- zalecany re偶im 艂贸偶kowy,
- zakaz wsp贸艂偶ycia p艂ciowego,
- leczenie farmakologiczne ( preparaty o dzia艂aniu gestagennym, rozkurczowym),
- regulacja wypr贸偶nie艅.
Rokowanie i dalsze post臋powanie zale偶膮 od nasilenia obserwowanych objaw贸w klinicznych i stanu p艂odu.
BADANIA PO PORONIENIU
1. Badanie kariotypu
Cz臋sto艣膰 wyst臋powania nieprawid艂owo艣ci chromosomalnych w艣r贸d rodzic贸w z
powtarzaj膮cymi si臋 niepowodzeniami ci膮偶y ocenia si臋 na 3-5 proc. Spo艣r贸d
zaburze艅 na pierwszym miejscu wymienia si臋 zr贸wnowa偶on膮 translokacj臋, na
drugim translokacj臋 Robertsona .
Pary, u kt贸rych wszystkie poronienia wyst膮pi艂y w I trymestrze ci膮偶y maj膮
wi臋ksze prawdopodobie艅stwo posiadania translokacji ni偶 pary, u kt贸rych
poronienia dokonywa艂y si臋 w p贸藕niejszym czasie. W innych opracowaniach jako
r贸wnorz臋dn膮 z translokacj膮 przyczyn臋 nawracaj膮cych poronie艅 wymienia si臋
mozaicyzm, kt贸ry zwykle dotyczy kobiet. Mozaicyzm matczynego chromosomu X
doprowadza do poronienia u 50 proc. dotkni臋tych t膮 nieprawid艂owo艣ci膮 kobiet,
co
prawdopodobnie jest spowodowane p艂odow膮 monosomi膮 chromosomu X. Na dalszym
miejscu jako przyczyny poronie艅 nawracaj膮cych znajduj膮 si臋 delecje i inwersje
chromosom贸w
2. Wykrycie wad anatomicznych
(ultrasonografia - nieinwazyjna,
histerosalpingografia HSG - rentgen przy podanym domacicznie kontra艣cie,
histeroskopia - wprowadzenie endoskopu do jamy macicy)
Tylko niewielka liczba kobiet ze zmianami strukturalnymi macicy do艣wiadcza
trudno艣ci w donoszeniu ci膮偶y, za艣 odsetek udanych ci膮偶 w艣r贸d kobiet z
nieleczonymi i leczonymi chirurgicznie wadami macicy jest podobny
(wy艂膮czywszy
grup臋 z cz臋艣ciow膮 przegrod膮 macicy).
Uwaga! Poronienie zako艅czone zabiegiem 艂y偶eczkowania mo偶e si臋 przyczyni膰 do
powstania zrost贸w przy uj艣ciach jajowod贸w.
3. Badania hormonalne (endokrynologiczne) oraz obserwacja cyklu
Prawid艂owa faza lutealna jest rezultatem normalnego wzrostu p臋cherzyk贸w
jajnikowych i ka偶dy czynnik, kt贸ry zaburza dojrzewanie p臋cherzyk贸w wp艂ywa na
stan fazy lutealnej. Okazuje si臋, 偶e zwi臋kszona sekrecja LH podczas
folikulogenezy ma niekorzystny wp艂yw na zap艂odnienie, implantacj臋 i rozw贸j
wczesnej ci膮偶y, tak wi臋c niemo偶no艣膰 zaj艣cia w ci膮偶臋 i poronienia nawracaj膮ce
mog膮 by膰 wywo艂ywane tym samym czynnikiem.
Defekt fazy lutealnej mo偶e by膰 wynikiem nie tylko niskiego st臋偶enia
progesteronu, ale tak偶e nieprawid艂owej odpowiedzi endometrium na progesteron.
Badanie poziomu prolaktyny po obci膮偶eniu Metoclopramidem.
Badanie T3,T4,TSH-przy niedoczynno艣ci przeciwcia艂a przeciwtarczycowe.
P-ciala p-tarczycowe, czyli ATA - czyli p-ciala TPO i TG razem (to wszystko
to samo tylko nazwy inne) - warto je zrobic jezeli w rodzinie mamy osoby chore
na tarczyce lub nasz wynik TSH by艂 poza granicami 1-2 (normy ktore pokazuj膮
wynik 0,25-5,00 s膮 dla doroslych ktorzy nie staraja sie o dziecko.
4. Badania immunologiczne
Nieprawid艂owo艣ci alloimmunogenne (na partnera) - szczepionki (nie stwierdzono
ich skuteczno艣ci)
Autoimmunologiczne (na wlasne komorki). Przyczyny poronie艅 nawracaj膮cych s膮
najcz臋艣ciej rozpatrywane w aspekcie zespo艂u antyfosfolipidowego. Zesp贸艂 ten
zosta艂 po raz pierwszy opisany przez Harrisa w 1987 roku i obejmuje
wsp贸艂istnienie przeciwcia艂 antyfosfolipidowych, w sk艂ad kt贸rych wchodz膮
antykoagulant tocznia i przeciwcia艂a antykardiolipidowe z poronieniami
nawracaj膮cymi, chorob膮 zakrzepow膮 lub trombocytopeni膮.
Najwi臋kszym problemem jest brak standaryzowanych, laboratoryjnych test贸w do
wykrywania przeciwcia艂 antyfosfolipidowych. Za test z wyboru do wykrycia
antykoagulanta tocznia uznano test Russela z jadem 偶mii (dRVVT), kt贸ry jest
bardziej czu艂y ni偶 czas tromboplastynowy (APTT) lub czas kefalinowo-
kaolinowy.
Natomiast przeciwcia艂a antykardiolipinowe IgG i IgM s膮 wykrywane przy pomocy
test贸w enzymatycznych. Przeciwcia艂a
antykardiolipinowe (aCL) wykrywa si臋 za pomoc膮 standardowej metody
immunoadsorpcji enzymatycznej (ELISA). Za pozytywny wynik uznaje si臋 poziomy
przeciwcia艂 klasy IgG powy偶ej 5 jednostek i przeciwcia艂 klasy IgM powy偶ej 3
jednostek. "
5. Badania antyinfekcyjne
- r贸偶yczka
- toksoplazmoza
- cytomegalowirus
- opryszczka
listerioza
- Chlamydia trachomatis
6. Badania nasienia.
Przyczyn膮 poronienia przy pustym jaju p艂odowym mo偶e byc obecno艣膰 bakterii w
nasieniu partnera.
Wykorzystano fragmenty artyku艂贸w:
Dr Zofii Polskiej |