Bezobjawowa bakteriuria charakteryzuje si臋 obecno艣ci膮 bakterii w
odpowiednim, wynosz膮cym co najmniej 105, mianie w dw贸ch odr臋bnie
pobranych pr贸bkach moczu przy braku dolegliwo艣ci ze strony uk艂adu
moczowego. W badaniu og贸lnym moczu nie obserwuje si臋 wzrostu liczby
leukocyt贸w. Jest to naj艂agodniejsza forma zaka偶enia dr贸g moczowych i w
wi臋kszo艣ci przypadk贸w nie wymaga post臋powania leczniczego. Wyst臋puje
g艂贸wnie u os贸b w starszym wieku. Leczenie wdra偶a si臋 u dzieci do 6-8
r.偶, kobiet ci臋偶arnych, chorych na cukrzyc臋, os贸b cierpi膮cych na
choroby uk艂. moczowego, oczekuj膮cych na operacje urologiczne lub
posiadaj膮cych przeszczepion膮 nerk臋. Szacuje si臋, 偶e bezobjawowy bakteriomocz stwierdza si臋 u oko艂o 2-7% ci臋偶arnych. Wyst臋puje on cz臋艣ciej u pacjentek posiadaj膮cych ni偶szy status socjo- ekonomiczny oraz u tych kobiet, u kt贸rych stwierdzany by艂 uprzednio. Jego cz臋sto艣膰 nie r贸偶ni si臋 istotnie pomi臋dzy populacj膮 kobiet ci臋偶arnych i nieci臋偶arnych, lecz dzi臋ki realizacji program贸w opieki nad kobiet膮 ci臋偶arn膮 wykrywalno艣膰 u kobiet w ci膮偶y jest wi臋ksza. R贸偶nica w odmiennym podej艣ciu do faktu jego istnienia wynika ze znacznie zwi臋kszonej cz臋sto艣ci powik艂a艅 u kobiety ci臋偶arnej, co wynika zar贸wno z wi臋kszych mo偶liwo艣ci szerzenia si臋 zaka偶enia w organizmie matki, jak i z zagro偶enia dla p艂odu.
Zaka偶enie dr贸g moczowych u ci臋偶arnych jest u艂atwione ze wzgl臋du na fizjologiczne zmiany w organizmie do jakich dochodzi podczas ci膮偶y. Efektem dzia艂ania estrogen贸w i progesteronu jest przekrwienie uk艂adu moczowego. Perystaltyka moczowod贸w jest zwolniona, drogi wyprowadzaj膮ce mocz s膮 poszerzone, a przep艂yw moczu spowolniony. Inne czynniki u艂atwiaj膮ce kolonizacj臋 penetracj臋 uk艂adu moczowego przez bakterie to m. in. zmiana odczynu moczu na mniej kwa艣ny, proteinuria i glukozuria, kt贸ra wyst臋puje u 70% ci臋偶arnych.
Ci臋偶arne, u kt贸rych stwierdza si臋 bezobjawowy bakteriomocz we wczesnej ci膮偶y, nara偶one s膮 na znaczne ryzyko zachorowania na odmiedniczkowe zapalenie nerek. Szacuje si臋, 偶e bez wdro偶enia odpowiedniego leczenia, zapada na nie od 25 do 40% takich pacjentek. Antybiotykoterapia ogranicza t膮 ilo艣膰 do 1-4%. Do powik艂ania tego dochodzi najcz臋艣ciej w ko艅cu drugiego, lub na pocz膮tku trzeciego trymestru ci膮偶y. Ponadto u tych kobiet istotnie wzrasta prawdopodobie艅stwo porodu przedwczesnego oraz urodzenia dziecka o ma艂ej masie urodzeniowej. Mechanizm w jakim dochodzi do wyst膮pienia porodu przedwczesnego nie jest do ko艅ca poznany.
W razie stwierdzenia bakteriomoczu po偶膮dane jest okre艣lenie lekowra偶liwo艣ci obecnych drobnoustroj贸w tak, aby wdro偶one leczenie mog艂o by膰 skuteczne oraz nie d艂u偶sze ni偶 to konieczne by nie nara偶a膰 p艂odu na dzia艂ania uboczne lek贸w. Chocia偶 najcz臋stszym czynnikiem etiologicznym jest Escherichia coli, to oko艂o 1% przypadk贸w bezobjawowego bakteriomoczu jest spowodowane przez paciorkowce grupy B . Jak wiadomo, stanowi膮 one najcz臋stszy czynnik etiologiczny gro藕nych dla 偶ycia zaka偶e艅 noworodk贸w w krajach rozwini臋tych powoduj膮c u nich zapalenie p艂uc, zapalenie opon m贸zgowo-rdzeniowych oraz posocznic臋.
Ostre niepowik艂ane zapalenie p臋cherza moczowego u kobiet
Zapalenie p臋cherza moczowego w zdecydowanej wi臋kszo艣ci przypadk贸w dotyczy kobiet, u m臋偶czyzn wyst臋puje rzadko. Czynniki ryzyka m.in. stanowi膮: czynno艣ciowe i anatomiczne wady uk艂adu moczowego, stosunek p艂ciowy, stosowanie kapturk贸w i 艣rodk贸w plemnikob贸jczych, niedostateczna higiena, cewnikowanie p臋cherza moczowego i inne zabiegi instrumentacyjne na p臋cherzu moczowym.
Do najcz臋stszych objaw贸w zapalenia p臋cherza moczowego nale偶膮: cz臋stomocz, b贸l i pieczenie podczas mikcji, parcia nagl膮ce, gor膮czka, nudno艣ci, rzadziej krwiomocz.
Dla cel贸w klinicznych przydatny jest podzia艂 zaka偶e艅 uk艂adu moczowego na niepowik艂ane i powik艂ane.
Niepowik艂ane zaka偶enia uk艂adu moczowego okre艣la si臋 jako zaka偶enie wyst臋puj膮ce u chorego bez wsp贸艂istniej膮cych patologii w odp艂ywie moczu oraz jakiegokolwiek czynnika og贸lnoustrojowego upo艣ledzaj膮cego odpowied藕 immunologiczn膮 pacjenta.
Powik艂ane zaka偶enie uk艂adu moczowego dotyczy chorego z zaburzeniami w odp艂ywie moczu, (np. 艂agodny przerost gruczo艂u krokowego, kamica nerkowa, odp艂yw wsteczny moczu, wady rozwojowe uk艂adu moczowo-p艂ciowego) albo z wsp贸艂istniej膮c膮 inn膮 chorob膮, b膮d藕 z upo艣ledzeniem uk艂adu immunologicznego.
Post臋powanie terapeutyczne zaka偶enia dr贸g moczowych powinno doprowadzi膰 do wyeliminowania objaw贸w klinicznych i do wyja艂owienia moczu. W praktyce, w wyniku leczenia cz臋sto eliminuje si臋 tylko objawy zapalenia, natomiast nie zawsze dochodzi do eradykacji uropatogenu. W konsekwencji, prowadzi膰 to mo偶e do nawrot贸w zaka偶enia, posta膰 ostra zapalenia mo偶e przekszta艂ci膰 si臋 w posta膰 przewlek艂膮.
Istot膮 leczenia jest zastosowanie w艂a艣ciwego leku przeciwbakteryjnego, w odpowiedniej dawce w okre艣lonym przedziale czasowym. Czynnik etiologiczny jak i jego wra偶liwo艣膰 na antybiotyki u zdrowych kobiet nieci臋偶arnych z ostrym zapaleniem p臋cherza moczowego jest wysoce przewidywalny.
Tak wi臋c, zaleca si臋 jedynie ograniczon膮 diagnostyk臋 laboratoryjn膮 bez wykonywania posiewu moczu. Rozpoznanie zaka偶enia u pacjentek z typowymi objawami mo偶na przyj膮膰 po stwierdzeniu ropomoczu badaniem mikroskopowym lub testem na obecno艣膰 esterazy leukocytowej.
Ostre niepowik艂ane odmiedniczkowe zapalenie nerek dotyczy zar贸wno mi膮偶szu nerkowego jak r贸wnie偶 miedniczki i kielich贸w nerkowych oraz moczowodu.
Najcz臋stsze objawy to: brak 艂aknienia, wysoka gor膮czka, nudno艣ci i wymioty, og贸lne os艂abienie oraz b贸l w okolicy l臋d藕wiowej.
Diagnostyka obejmuje badanie og贸lne moczu i posiew moczu. Badania dodatkowe pomagaj膮ce w ustaleniu rozpoznania: USG jamy brzusznej i urografia.
Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek u kobiet ci臋偶arnych
Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek jest jednym z najcz臋stszych wskaza艅 do hospitalizacji w trakcie ci膮偶y. Pomimo wykonywania bada艅 przesiewowych i leczenia bakteriurii, 1-2% kobiet ci臋偶arnych jest hospitalizowanych z powodu tej patologii. U 20-40% pacjentek odmiedniczkowe zapalenie nerek poprzedzone jest bezobjawow膮 bakteriuri膮. 80-90% przypadk贸w odmiedniczkowego zapalenia nerek wyst臋puje w II lub III trymestrze b膮d藕 w po艂ogu. Jedynie u kobiet chorych na cukrzyc臋 jest r贸wnie cz臋ste w I trymestrze, co w kolejnych.
Czynniki ryzyka odmiedniczkowego zapalenia nerek u ci臋偶arnych:
Fizjologiczne zmiany w uk艂adzie moczowym zachodz膮ce w ci膮偶y, takie jak spowolnienie perystaltyki dr贸g moczowych pod wp艂ywem progesteronu i poszerzenie dr贸g moczowych spowodowane uciskiem ci臋偶arnej macicy, sprzyjaj膮 rozwojowi infekcji dr贸g moczowych. Do dodatkowych czynnik贸w ryzyka niezwi膮zanych z ci膮偶膮 mo偶na zaliczy膰: 1. Niewydolno艣膰 zastawek p臋cherzowo-moczowodowych 2. Kamienie nerkowe 3. Cukrzyca 4.Anemia sierpowatokrwinkowa 5. Powik艂ania neurologiczne, np. niedow艂ad spowodowany urazem rdzenia kr臋gowego 6. Niski status socjoekonomiczny
Objawy kliniczne i diagnostyka
Symptomatologia ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek u kobiet ci臋偶arnych jest taka sama jak u kobiet nieci臋偶arnych. Pocz膮tek choroby jest nag艂y z gor膮czk膮, dreszczami, b贸lem w okolicy l臋d藕wiowej, kt贸rym cz臋sto towarzysz膮 nudno艣ci, wymioty, brak apetytu. W badaniu przedmiotowym stwierdza si臋 bolesno艣膰 w okolicy l臋d藕wiowej ( dodatni objaw Goldflamma). W badaniu og贸lnym moczu stwierdza si臋 leukocyturi臋, a cz臋sto ropomocz. Potwierdzeniem rozpoznania odmiedniczkowego zapalenia nerek jest wynik hodowli moczu. Liczba bakterii niezb臋dna do stwierdzenia odmiedniczkowego zapalenia nerek wynosi, co najmniej 104 kolonii / ml moczu. U oko艂o 20% kobiet stwierdza si臋 bakteriemi臋.
W 85% przypadk贸w patogenem odpowiedzialnym za odmiedniczkowe zapalenie nerek u ci臋偶arnych jest E. coli. Poza tym stwierdza si臋 Gram(-) pa艂eczki, takie jak Klebsiella, Enterobacter i Proteus oraz Gram(+) Steptokoki grupy B ( ok.10% zaka偶e艅) i Enterokoki.
Powik艂ania ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek u kobiet ci臋偶arnych
- Ostra niewydolno艣膰 oddechowa i ARDS - Ostra niewydolno艣膰 oddechowa rozwija si臋 u 10% pacjentek ci臋偶arnych z ostrym odmiedniczkowym zapaleniem nerek, a jej najci臋偶sza posta膰 - ARDS wyst臋puje u oko艂o 1-8% kobiet. Manifestuje si臋 duszno艣ci膮, tachypnoe oraz hipoksemi膮. W Rtg klatki piersiowej stwierdza si臋 obrz臋k p艂uc. Wi臋kszo艣膰 pacjentek dobrze reaguje na tlenoterapi臋 i leki moczop臋dne ( furosemid i.v. w dawce 10-20 mg). Cz臋艣膰 pacjentek mo偶e wymaga膰 jednak intubacji i wentylacji mechanicznej.Zaobserwowano zwi臋kszone ryzyko wyst膮pienia obrz臋ku p艂uc i ARDS u pacjentek otrzymuj膮cych ß-mimetyki. - Wstrz膮s septyczny
Wstrz膮s septyczny jest wynikiem endotoksemii prowadz膮cej do uszkodzenia 艣r贸db艂onka naczy艅, zmniejszenia oporu obwodowego oraz pojemno艣ci minutowej serca. Nale偶y natychmiast rozpocz膮膰 intensywn膮 antybiotykoterapi臋 i nawadnianie. Dopamina mo偶e okaza膰 si臋 niezb臋dna w celu podniesienia ci艣nienia krwi.
Nawrotowe odmiedniczkowe zapalenie nerek
U oko艂o 20% kobiet wyst膮pi przed porodem nawrotowe odmiedniczkowe zapalenie nerek. Wi膮偶e si臋 z nim ryzyko trwa艂ego uszkodzeni nerek. Ryzyko nawrotu mo偶na zmniejszy膰 stosuj膮c profilaktyk臋 antybiotykow膮.
Por贸d przedwczesny
Nie ma dok艂adnych danych szacuj膮cych cz臋sto艣膰 wyst臋powania porodu przedwczesnego zwi膮zanego z ostrym odmiedniczkowym zapaleniem nerek. Wyniki przeprowadzonych bada艅 wskazuj膮 szeroki zakres od 6-50%. U pacjentek z ostrym odmiedniczkowym zapaleniem nerek cz臋sto stwierdza si臋 zwi臋kszon膮 aktywno艣膰 skurczow膮 macicy stymulowan膮 przez endotoksyny. Pomimo obecno艣ci skurcz贸w macicy, nie obserwuje si臋 zmian w obr臋bie szyjki macicy. W razie wyst膮pienia porodu przedwczesnego nale偶y zastosowa膰 tokoliz臋. W zwi膮zku ze zwi臋kszonym ryzykiem wyst膮pienia obrz臋ku p艂uc u pacjentek otrzymuj膮cych ß-mimetyki nale偶y stosowa膰 je ostro偶nie. Ch臋tnie zast臋puje si臋 je siarczanem magnezu.
Leczenie odmiedniczkowego zapalenia nerek w ci膮偶y
Wszystkie kobiety z ostrym odmiedniczkowym zapaleniem nerek w ci膮偶y powinny by膰 hospitalizowane. Tradycyjne podej艣cie do leczenia tej patologii polega na zastosowaniu pozajelitowej antybiotykoterapii i nawadnianiu. Najwa偶niejszym zagadnieniem w doborze antybiotyk贸w jest bezpiecze艅stwo stosowania chemioterapeutyk贸w dla matki i p艂odu. Po uko艅czeniu leczenia nale偶y wykona膰 badanie moczu celem oceny bakteriurii.
Przewlek艂a niewydolno艣膰 nerek a ci膮偶a
Przewlek艂a niewydolno艣膰 nerek to stan, w kt贸rym dochodzi do post臋puj膮cego i zwykle nieodwracalnego pogorszenia si臋 funkcji nerek, kt贸ry prowadzi do spadku filtracji k艂臋buszkowej poni偶ej 80ml/min/1,73 m2, skutkiem czego dochodzi do gromadzenia si臋 produkt贸w przemiany azotowej.
W krajach Europy wschodniej za najcz臋stsz膮 przyczyn臋 przewlek艂ej niewydolno艣ci nerek u os贸b doros艂ych uwa偶a si臋 pierwotne glomerulopatie. Innymi przyczynami mog膮 by膰 – 艣r贸dmi膮偶szowe zapalenie nerek, choroby naczy艅 nerkowych oraz zwyrodnienie torbielowate nerek.
Przewlek艂a niewydolno艣ci膮 nerek skutkuje najcz臋艣ciej zaburzeniami w osi przysadkowo-gonadalnej.
Do upo艣ledzenia funkcji jajnik贸w dochodzi na drodze: • niedokrwisto艣ci • toksyn mocznicowych • niedoboru cynku • zaburze艅 hormonalnych – wzrostu st臋偶enia prolaktyny, parathormonu i ß-endorfin
Kobiety z przewlek艂a niewydolno艣ci膮 nerek najcz臋艣ciej uskar偶aj膮 si臋 na spadek libido oraz zaburzenia menstruacji ( nieregularne miesi膮czki, cykle bezowulacyjne). W przypadku obni偶enia filtracji k艂臋buszkowej do poziomu poni偶ej 10ml/min dochodzi do zahamowania menstruacji oraz mlekotoku.
Pacjentki, b臋d膮ce w wieku rozrodczym, poddane leczeniu nerkozast臋pczemu, z powodu skrajnej niewydolno艣ci nerek, rzadko zachodz膮 w ci膮偶臋.
Ci膮偶a kobiety z przewlek艂膮, post臋puj膮c膮 niewydolno艣ci膮 nerek ma niewielk膮 szans臋 na prawid艂owy przebieg i pomy艣lne zako艅czenie. Przewlek艂a niewydolno艣膰 nerek jest jednym z najci臋偶szych powik艂a艅 ci膮偶y, a stopie艅 tej niewydolno艣ci decyduje o rokowaniu zar贸wno co do zdrowia dziecka jak i matki.
Ci膮偶a sprzyja wyst膮pieniu gwa艂townego obni偶enia si臋 funkcji nerek. Cechy charakterystyczne ci膮偶y u kobiety poddanej leczeniu nerkozast臋pczemu s膮 nast臋puj膮ce: • p贸藕ne rozpoznanie ci膮偶y – typowe objawy, takie jak wymioty oraz nudno艣ci, mog膮 wyst臋powa膰 w przebiegu dializ; zatrzymanie miesi膮czki tak偶e mo偶e by膰 uwa偶ane za skutek choroby podstawowej. Testy ci膮偶owe wykonywane z moczu kobiety dializowanej nie daj膮 wiarygodnego wyniku, z powodu bia艂komoczu oraz podwy偶szonego st臋偶enia HCG w moczu. • cz臋ste poronienie, a zw艂aszcza w I trymestrze • przedwczesny por贸d – najcz臋艣ciej pomi臋dzy 32 a 36 tygodniem • op贸藕nienie wzrostu wewn膮trzmacicznego • wielowodzie u p艂odu • zwi臋kszone ryzyko wyst膮pienia cukrzycy ci臋偶arnych • niska szansa urodzenia zdrowego dziecka – 19-37% ci膮偶 ko艅czy si臋 pomy艣lnie • wysokie prawdopodobie艅stwo wyst膮pienia nadci艣nienia – blisko u 79% kobiet ci臋偶arnych • cz臋ste krwawienia z dr贸g rodnych • pogorszenie niedokrwisto艣ci na skutek zwi臋kszonego zapotrzebowania na 偶elazo oraz erytropoetyn臋. • u blisko 30% ci臋偶arnych dochodzi do przedwczesnego odklejania si臋 艂o偶yska
Kamica uk艂adu moczowego u kobiet w ci膮偶y
Kamica dr贸g moczowych u kobiet ci臋偶arnych stanowi wyzwanie diagnostyczne i terapeutyczne dla lekarza pierwszego kontaktu, po艂o偶nika i urologa. . Wik艂a oko艂o 1:200 do 1:2000 ci膮偶 i mo偶e by膰 czynnikiem przyczyniaj膮cym si臋 nawet do 40% porod贸w przedwczesnych
B贸l powodowany obecno艣ci膮 kamieni w drogach moczowych jest najcz臋stsz膮 przyczyn膮 b贸lu brzucha u ci臋偶arnych wymagaj膮cego hospitalizacji Kamica prawo i lewostronna wyst臋puje r贸wnie cz臋sto. Kamienie w moczowodach stwierdza si臋 dwa razy cz臋艣ciej ni偶 kamienie nerkowe. Warto zauwa偶y膰, 偶e 80-90% pacjentek z kamic膮 zg艂asza si臋 do lekarza w II i III trymestrze, a bardzo rzadko stwierdza si臋 j膮 na pocz膮tku ci膮偶y
Wyst臋puj膮ce w ci膮偶y zmiany w uk艂adzie moczowym mog膮 predysponowa膰 do wyst膮pienia kamicy. Fizjologiczne wodonercze stwierdza si臋 u 90% ci臋偶arnych. Pojawia si臋 ono ju偶 w 6-10 tygodniu ci膮偶y, a ust臋puje w ci膮gu 4-6 tygodni po porodzie. Wodonercze jest wynikiem zmian hormonalnych i mechanicznych indukowanych ci膮偶膮. Progesteron wp艂ywaj膮c na mi臋艣ni贸wk臋 g艂adk膮 dr贸g moczowych przyczynia si臋 do zwolnienia perystaltyki oraz poszerzenia moczowodu. Prawy moczow贸d jest bardziej poszerzony, co wynika z ucisku wywo艂ywanego przez praw膮 偶y艂臋 jajnikow膮 oraz macic臋 w dekstrorotacji.
Najnowsze badania wskazuj膮, 偶e mechaniczny ucisk jest g艂贸wn膮, o ile nie jedyn膮 przyczyn膮, poszerzenia moczowod贸w w ci膮偶y.
Ci膮偶a jest stanem fizjologicznej hiperkalciurii. Natomiast ilo艣膰 przefiltrowywanych szczawian贸w, magnezu i glikozaminoglikan贸w, kt贸re hamuj膮 tworzenie kamieni moczowych, jest zwi臋kszona. Kryszta艂y w moczustwierdza si臋 r贸wnie cz臋sto u kobiet ci臋偶arnych jak i nieci臋偶arnych. Bezwzgl臋dny odsetek cz臋sto艣ci wyst臋powania i rodzaj贸w kamieni moczowych u kobiet ci臋偶arnych jest podobny jak w grupie nieci臋偶arnych.
Objawy kliniczne
Do najcz臋stszych objaw贸w kamicy dr贸g moczowych zalicza si臋 b贸l w okolicy l臋d藕wiowej, hematuri臋 i zapalenie uk艂adu moczowego. Nale偶y pami臋ta膰, 偶e b贸l w okolicy l臋d藕wiowej u kobiety ci臋偶arnej mo偶e wynika膰 z og贸lnointernistycznych patologii, b膮d藕 z patologii po艂o偶niczych.Krwinkomocz stwierdza si臋 u 75% ci臋偶arnych z kamic膮 a krwiomocz u 15% ci臋偶arnych. Pacjentki mog膮 zg艂asza膰 si臋 r贸wnie偶 z objawami zapalenia dr贸g moczowych, dolegliwo艣ciami z dolnych dr贸g moczowych (LUTS – low urinary tract symptoms) zwi膮zanymi z podra偶nieniem a nawet z objawami stanu przedrzucawkowego.
Diagnozowanie b贸lu okolicy l臋d藕wiowej u kobiet ci臋偶arnych skupia si臋 w pierwszym rz臋dzie na r贸偶nicowaniu pomi臋dzy patologi膮 pochodzenia urologicznego i ginekologicznego. Ci膮偶a stawia przed diagnost膮 pewne ograniczenia, je艣li chodzi o badania obrazowe.
Wprowadzenie ultrasonografii zrewolucjonizowa艂o diagnostyk臋 kamicy u kobiet ci臋偶arnych. Ze wzgl臋du na brak szkodliwego wp艂ywu na rozwijaj膮cy si臋 p艂贸d jest to badanie pierwszego rzutu. Jednak偶e zr贸偶nicowanie pomi臋dzy fizjologicznie wyst臋puj膮cym w ci膮偶y poszerzeniem dr贸g moczowych a poszerzeniem o etiologii obstrukcyjnej jest cz臋sto niemo偶liwe przy u偶yciu USG. Dlatego te偶 ma ono ograniczon膮 warto艣膰 w przypadku stan贸w ostrych.
W przypadku w膮tpliwo艣ci diagnostycznych u kobiet z wodonerczem i objawami kamicy mo偶na zastosowa膰 scyntygrafi臋 nerek z u偶yciem radioizotopu 99mTC, kt贸ra dostarcza do organizmu zaledwie 10% dawki promieniowania stosowanej w przypadku urografii.
Jeszcze lepsz膮 opcj膮 diagnostyczn膮 jest urografia rezonansu magnetycznego. MRI jest bowiem metod膮 o potwierdzonym bezpiecze艅stwie stosowania w ci膮偶y.
Post臋powanie w kamicy dr贸g moczowych u ci臋偶arnej Wsp贸lczesne badania wskazuj膮, 偶e 70-80% ci臋偶arnych z objawow膮 kamic膮 wydali kamienie przy zastosowaniu leczenia zachowawczego polegaj膮cego na nawadnianiu, stosowaniu lek贸w przeciwb贸lowych i w razie infekcji, antybiotykoterapii. Problemem terapeutycznym jest te pozosta艂e 20-30% kobiet wymagaj膮cych bardziej agresywnego post臋powania. Wskazaniem do intensywnego leczenia jest: 1. kolka nerkowa oporna na leczenie 2. sepsa 3. ca艂kowity blok odp艂ywu moczu z jedynej nerki 4. wzgl臋dy spo艂eczne i psychologiczne
Najcz臋stszym powik艂aniem kamicy dr贸g moczowych w ci膮偶y jest por贸d przedwczesny wywo艂any atakiem kolki nerkowej. W przypadku wyst膮pienia czynno艣ci skurczowej nale偶y zastosowa膰 standardowe leczenie tokolityczne ß-mimetykami, kt贸re w wi臋kszo艣ci przypadk贸w jest skuteczne. Ryzyko porodu przedwczesnego znika po usuni臋ciu kamieni z dr贸g moczowych.
Mimo, 偶e kamica dr贸g moczowych rzadko wik艂a ci膮偶臋, jest trudnym problemem klinicznym wymagaj膮cym wsp贸艂pracy pomi臋dzy po艂o偶nikiem, urologiem i radiologiem. Obecno艣膰 rozwijaj膮cego si臋 p艂odu ogranicza zastosowanie metod diagnostycznych wykorzystuj膮cych promienie rentgenowskie. Szcz臋艣liwie 70-80% pacjentek ci臋偶arnych wydali kamienie z dr贸g moczowych po zastosowaniu leczenia zachowawczego. Problemem terapeutycznym pozostaje 20-30% pacjentek, u kt贸rych trzeba zastosowa膰 leczenie inwazyjne. Takie agresywne post臋powanie jest usprawiedliwione, poniewa偶 nieleczona kamica i zwi膮zana z ni膮 kolka nerkowa przyczyniaj膮 si臋 do oko艂o 40% porod贸w przedwczesnych.
Powy偶szy artyku艂 przeznaczony jest do cel贸w dydaktycznych i jest kompilacj膮 wiedzy zgromadzonej podczas wieloletniego do艣wiadczenia, cytat贸w z artyku艂贸w umieszczonych na innych stronach internetowych, w periodykach drukowanych oraz na wyk艂adach i prezentacjach wyg艂aszanych na konferencjach medycznych. Jednocze艣nie zaznaczam, 偶e nie roszcz臋 sobie praw autoskich do powy偶szego artyku艂u.
